. . O tempo, como ámbito da graza, é antes que nada posibilidade de vida eterna para o home peregrino... Convén pois camiñar mentres hai luz, para non ser sorprendidos polas tebras; o que camiña nas tebras non sabe onde vai (Xn 12, 35).
.
.
- - A fe non é unha postura estática e inamovible, senón un camiño. Hai un camiño na fe mesma, é dicir, un crecemento ou progreso na fe. Imos medrando no coñecemento de Deus e na fe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario