O peregrino a Santiago, cos ollos postos na meta -a Tumba do Apóstolo- é quen de afrontar os non poucos riscos do peregrinar, pasar fame e sede, frío e nudez, penalidades e traballos e tamén acoller os gozos do Camiño..
A peregrinación é un verdadeiro programa de rexeneración e está intimamente ligada á solidariedade, como nolo revelan os seus símbolos: o bordón, o zurrón e a vieira. En todo caso, a tradición apostólica é o imán que atrae o peregrino e o fai emprender o camiño da vida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario